RETRIBUCIJA I KAUZALNOST

Retribucija i kauzalnost (1941) najistaknutije je Kelsenovo djelo iz područja socijalne filozofije i sociologije. Kelsen u ovoj sociološkoj studiji razvija tezu o promjenljivu čovjekovu shvaćanju odnosa između prirode i društva u povijesnoj protezi vremena te utjecaju toga shvaćanja na osnovu objašnjenja prirodnih i društvenih događaja. Od društvenog tumačenja prirode, u kojem je načelo retribucije imalo ključnu ulogu, preko razvoja ideje retribucije u grčkoj religiji i filozofiji, u kojoj je izvršena metamorfoza načela retribucije u načelo kauzalnosti, Kelsen prati i razvoj načela kauzalnosti u suvremenoj znanosti te analizira tezu o dualizmu priroda-društvo, koja se temelji na razlikovanju “prirodne” kauzalnosti (u kojoj između uzroka i posljedice ne posreduje ljudsko djelovanje) i “normativne” kauzalnosti (u kojoj je spona između delikta i pravne sankcije uvijek određeni ljudski akt, čije je značenje izraženo u pravnoj normi).